Ellen Degreef

Tweeling

Als kind zat Degreef (1980) op de kleuterschool in de klas bij een twee-eiige tweeling. Uit de overlevering blijkt dat ze toen al aanleg had voor het vak. ‘Ik schijn meteen aan mijn moeder gevraagd te hebben: hoe kan dat nu? Hier klopt toch iets niet? Het heeft er dus blijkbaar altijd al ingezeten.’ Waar in oorsprong de richting gynaecologie en verloskunde in de opleiding haar aandacht trok, bleek toch de genetica en pathologie een interessanter vakgebied. Na stages bij de dienst genetica, pathologie en gerechtelijke geneeskunde, was Degreef zeker over haar keuze voor de pathologie.

Antwoorden

‘Veel mensen denken dat wij ons met name bezig houden met het onderzoeken van weefsel van dode mensen. Dit terwijl obducties misschien maar 10 procent van onze werktijd in beslag nemen.’ Degreef vertelt dan ook altijd – wanneer buitenstaanders er naar vragen – dat ze zich in haar beroep met name bezighoudt met de tussenfase die plaatsvindt tussen het wegnemen van weefsel bij een levende patiënt en de uiteindelijke uitslag die je van de dokter te horen krijgt.

Puzzelen

‘In onze professie vorm je een belangrijke bijdrage in de totale puzzel bij de behandeling van een patiënt. Ons oordeel is van wezenlijk belang.’ Een patholoog vormt dan ook een brugfunctie tussen verschillende specialismen. ‘Ik vind het telkens weer een intellectuele uitdaging om de puzzel op te lossen. Geen enkele diagnose is hetzelfde. Ik weet nooit wat ik onder mijn microscoop aantref.’